ARKA KAPAK
Yoğun ve sürükleyici olan yeni bir düşünce romanı sunuyoruz: Nietzsche Ağladığında. Edebiyatla da düşünülebileceğini gösteren müthiş bir örnek...
SAHNE Psikanalizin doğumu arifesindeki 19. yüzyıl Viyana’sı. Entelektüel ortamlar. Hava soğuk.
AKTÖRLER Nietzche: Henüz iki kitabı yayımlanmış, kimsenin tanımadığı bir filozof. Yalnızlığı seçmiş. Acılarıyla barışmış. İhaneti tatmış. Tek sahip olduğu şey, valizi ve kafasında tasarladığı kitaplar. Karısı, toplumsal görevleri ve vatanı yok. İnzivayı seviyor. Tanrı’yı öldürmüş. “Ümit kötülüklerin en kötüsüdür çünkü işkenceyi uzatır” diyor. Daha sonra, “Kendi alevlerinizde yanmaya hazır olmalısınız: Önce kül olmadan kendinizi nasıl yenebilirsiniz?” diyecek. Ümitsiz.
Breuer: Efsanevi bir teşhis dehası. Ümitsizlerin kapısını çaldığı doktor. Psikanalizin ilk kurucularından. Kırkında, bütün Avrupalı sanatçı ve düşünürlerin doktoru olmayı başarmış. Güzel bir karısı ve beş çocuğu var. Zengin. Saygın. Hayatı boyunca “ama” pozisyonunda yaşamış biri.
Freud: Breuer’in arkadaşı. Henüz genç. Geleceği parlak. Şimdi yoksul.
Salomé: Erkeklerin başını döndüren kadın. Çekici. Özgür. Evliliğe inanmıyor. Bazen aynı anda birçok erkekle beraber oluyor. Sanatçıları ve düşünürleri tercih ediyor. Kırbacı var.
KONU Ümitsizlik. Bir gün, erkeklerin başını döndüren kadın, Salomé, Nietzsche’den habersiz Breuer’e gelir. “Avrupa’nın kültürel geleceği tehlikede, Nietzsche ümitsiz. Ona yardım edin” der. Breuer, Salomé’yi tekrar görebilmek umuduyla “peki” der. Ve varoluşun kader, inanç, hakikat, huzur, mutluluk, acı, özgürlük, irade... ve neden, nasıl gibi en önemli duraklarından geçen bir yolculuk başlar...
Kendisiyle ve hayatla yüzleşmekten çekinmeyenlere...
ALINTI
"Kendisini sık sık 'ölümünden sonra tanınacak filozof' diye tanımlar; henüz dünyanın tanımaya hazır olmadığı bir filozof.. "
''Belki de sevdiğiniz insanları düşünmektesiniz; ama daha derinlere inin... Sonunda, sevdiğinizin onlar olmadığını göreceksiniz. Siz, bu sevginin içinizde yarattığı duyguları seviyorsunuz. Siz arzuyu seviyorsunuz, arzu edilen şeyi değil...''
".. yeni şafaklar ve altın olasılıklar keşfetmek, zengin, cesur bir ruha aşık olmak; herkes, en azından bir kez, yaşamında böyle bir şeye ihtiyaç duyar, diye düşündü Breuer.."
"Sırf bakmayı ihmal ettiği için yaşamında neler kaçırdığını düşündü. Yoksa bakmış da görememiş miydi?"
YORUM
'Sizden iyileştirmenizi istediğim Nietzsche'nin bedeni değil ümitsizliğidir.'
Yazarın ele aldığı konu ümitsizlik veyahut direk ümittir. Yazarın ele aldığı konu kadar ele aldığı karakterler de oldukça çarpıcı olduğunu dile getirmeden geçmeyelim. Ana karakterimiz Friedrich Nietzsche olmasının yanı sıra Josef Breuer, Sigmund Freud gibi psikanaliz'in kurucuların olduğu bir eser okumak, felsefe severlerin elinden bırakamayacağı, akıcı bir şekilde okuyup keyif alacağı bir kitap eser ortaya çıkarılmış.
Kitabı okurken asla düşünmeden ilerlemediğinizi söylemeden geçmeyelim, bunu söylemek şaşırtıcı değil asıl amacı bence bu olduğu bariz belli. Eserin kurgulanma şekli de oldukça çarpıcı ve heyecan vericiydi.
Kitapta çok fazla değinmek istediğim konu var aslında ama bu değinmek istediğim konulara değinmek biraz zor ve uzun olacak. Zaten değineceğim konular kendi çıkarımlarımdan oluşacak evet yorum yazıyorum ama tam olarak değinirsem yorum gibi gözükmeyecek. Okurken kitaba not almak veyahut defterime not alarak ilerlediğim bir kitap Nietzsche Ağladığında. Ve o notlar çok anlık gelişen şeyler kısa kısa gözüküyor lakin buraya yazmaya başlarsam oldukça uzun gözükecek. Ve eminim hem sığmaz hem de çok fazla okunmayacak :) O yüzden aklımda daha farklı konular var şimdilik bunu söyleyebilirim.
Sorgulamalar, düşünmelerle geçen bir eserdi. Üzerimde bıraktığı etkiyi bu sefer size aktaramayacak olmam biraz saçma görünebilir. Şimdilik paylaşılmayacak kadar taze diyebilirim. Kesinlikle okunması gereken bir eser olduğunu dile getirmeme gerek kalmadı galiba :)
Kitapla kalın
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder